Mijn corona-kilo’s van de eerste lockdown waren er net een (piepklein) beetje af, mijn alcoholprobleem was weer een (iniminie) beetje meer onder controle, het volume van onze wijnkelder nam weer toé in plaats van af en ik kleedde me ’s ochtends weer aan in plaats van dat ik in huispak 1, 2 óf 3 door het leven banjerde. Ook wist ik weer wat mascara, nagellak en de kapper ook alweer was. Verder kookte ik weer simpel (lekker maar snel) in plaats van dat ik dacht één of andere sterrenchef/Jamie Oliver/Sophia Loren te zijn. Zakelijk zag het er eindelijk weer wat rooskleuriger uit dan in het tweede kwartaal van 2020: De horeca draaide sinds de zomer weer redelijke omzetten (niet fantastisch, maar behapbaar) en er werd weer gesport, een museum bezocht of een buurtborrel – buiten en op afstand – georganiseerd. Het hoogtepunt van je week kon weer een etentje op het terras of een 1,5 meter-concert zijn, in plaats van een solo-wandeling door het park met je thermoskannetje koffie. Je kon de mensen die je dierbaar zijn weer in levende lijve ontmoeten. Knuffelen nog niet, maar afspreken en bijkletsen wel, zonder dit via een onpersoonlijk beeldscherm te moeten doen. Het leven lachtte ons weer toe!
Tot gisteren.
Het kabinet kondigde nieuwe regels aan die het oplaaiende coronavirus weer in toom zouden moeten gaan houden. Een soort tweede lockdown die geen lockdown, maar ‘gedeeltelijke lockdown’ mag heten. Juist. We zijn weer de pineut: thuiswerken, niet meer reizen met het OV behalve wanneer echt noodzakelijk, vrijwel niemand anders zien dan je eigen huishouden, geen contactsporten in groepen voor 18+, geen alcohol na 20.00 in de verkoop en dan het allerergste: de horeca moet wéér helemaal potdicht voor minimaal vier weken.
Balen.
Begrijpelijk dat er ingegrepen wordt, maar mijns inziens een beetje laat. En ook een beetje scheef. Hadden die mondkapjes niet veel eerder verplicht moeten worden in supermarkten en openbare ruimtes? De Deskundigen gaan van ’totaal niet nodig’ naar ‘misschien wel handig in de trein’ naar ‘geadviseerd’ naar ‘verplicht’. Wat is het nou? En waarom zijn er geen strengere regels voor diensten in kerken en moskeeën opgesteld? Hoezo wordt er massaal gevlogen, komen wereldreizigers ongetest ons land binnen en staat het rijen dik aan klussers in de bouwmarkten? Waarom duurt het zo lang voor je de uitslag van je test krijgt en is deze uitslag vervolgens ook nog discutabel te noemen? Dezelfde groep mensen die deze besluiten heeft genomen, besluit dat de horeca – waar veel minder besmettingen plaatsvinden dan in de kerk of thuis – weer haar deuren moet sluiten, terwijl dit nu juist een plek is voor veel mensen in stressvolle tijden om (op veilige wijze, het gros doet het heel netjes!) te ontspannen. En waar gaat ditzelfde ontspannen en elkaar opzoeken nu gebeuren? Jep, in slecht geventileerde woon- en studentenkamertjes! Huisfeestjes ten top en denk maar niet dat het een probleem is dat je vanaf 20.00 uur geen alcohol meer kunt kopen. Want die alcohol heb je natuurlijk allang gehamsterd.
Stank voor dank
Juist de horecasector die zo haar best heeft gedaan, wordt opnieuw hard getroffen (er stond hier eerst iets anders maar dat heb ik aangepast in getroffen). Creativiteit met betrekking tot een nieuwe opstelling, de helft van de tafeltjes eruit zodat er 1,5 meter tussenzit, desinfectie sprays en pompjes, overal lelijke spatschermen, verplicht reserveren en je gasten ondervragen of ze gezond zijn. Eerder open gaan, meerdere shifts draaien, in de tijd ertussen ventileren en alles obsessief desinfecteren. Maximaal 2 personen aan een tafeltje wanneer zij niet uit hetzelfde huishouden komen. Jassen niet meer aannemen. Alleen gasten laten zitten, niet gezellig hangen aan de bar of rondlopen met je glas. In een later stadium mondkapjes verplicht bij rondlopen. Ontzettend ongastvrij en het gaat tegen onze aard in. Maar we doen het. We deden het. We deden het allemaal.
Niet genoeg
Toch is het niet genoeg. Door een stijgend aantal besmettingen en door drukte op de ic, mag de horeca weer sluiten. ‘We doen het samen’, is de lievelingszin van Mark Rutte. Ik ben héél benieuwd hoe samen we het nu weer gaan doen als je kijkt naar de financiële consequenties die dit besluit heeft voor horeca-ondernemers die met de handen in het haar zitten. Personeel dat geen werk meer heeft. Ik ben benieuwd, maar houd vooral mijn hart vast voor de faillissementen die komen gaan. Financiële gezondheid (er zullen gezinnen werkelijk honger gaan lijden), psychische gezondheid (toename depressies en wellicht zelfmoordgetallen) en sociale gezondheid (hoe pijnlijk kan eenzaamheid zijn?); Wat is dat dan nog waard? Dan heb ik het niet eens over de fysieke gezondheid van mensen waarvan hun zorgplan wordt uitgesteld. Je zou maar wachten op een belangrijke ingreep betreft een kankergezwel dat maar groeit en groeit. Begrijp me niet verkeerd, ik zie het nut in van een social distance plan bij het bestrijden van een virus, maar ik ben boos. Op de laksheid van de overheid, zij hebben te laat ingegrepen. Op de laksheid van veel domoren van Nederlanders, die hutje mutje op het strand gaan liggen, snotterig op werk verschijnen en uit volle borst meezingen in overvolle kerken.
We moeten positief blijven. Kop op, doorgaan. Klopt, helemaal waar.
Maar vanaf morgen.
Vandaag ben ik gewoon nog even beduusd, moedeloos en verdrietig.
Wil je iets leuks doen tijdens de tweede lockdown die geen officiële lockdown heet? Kijk dan hier en meld je aan voor mijn virtuele wijncursus met proeverij!
Volg mij op Instagram en blijf op de hoogte van wijn-, eet- en lockdownverhalen.
Beeld: Photo by Vladislav Muslakov on Unsplash
