Het is stralend weer in Nederland. Al weken eigenlijk. Op een paar dagen storm en regen na is het volop zomer. Gisteren steeg het kwik ruim boven de 30 graden, en dat is natuurlijk reden genoeg voor velen om zich uit te laten over deze misère. Deze ramp, deze bittere ellende. Want wie vindt het nou leuk dat de zon fel schijnt? Dat de temperaturen warm genoeg zijn om in korte broek, tanktop of zwierig zomerjurkje rond te lopen? Dat je ’s ochtends vroeg buiten in de tuin of op balkon (of bij gebrek aan beiden; op straat) kunt ontbijten, je gezicht in de eerste vroege zonnestralen, luisterend naar de vogeltjes? Dat je je moet insmeren omdat je anders verbrandt? Dat de bruggen besproeid worden met koud water omdat ze anders niet meer open willen? Wie vindt het nou fijn dat als je van Oost naar West fietst door de stad, of van Zuid naar Noord, je overal blije mensen ziet op bootjes, drukte, volle terrassen, dat de zweetdruppeltjes op je voorhoofd staan, ja – en ook op je rug en tussen je billen. En dat het ongelooflijk warm is. En dat je veel dorst hebt steeds. Vreselijk joh. Echt erg. Echt iets om je over op te winden. En wie vindt het nou plezierig dat je ’s avonds tot 11 uur buiten kunt blijven zitten, een klein kampvuurtje maken in de nog smeulende barbecue. Dat je rond middernacht zuchtend op je horloge kijkt en je bedenkt dat je eigenlijk écht naar bed moet. Dat je vervolgens een verfrissende lauwe douche neemt en tussen je lakens kruipt, ja – in je bloedhete slaapkamer. Dat je op zoek moet naar een ventilator, net als de rest van het land (en dat die dus steevast zijn uitverkocht). Wie ziet er nou lol in ijsjes eten met je voeten in het water. Of aan ’s avonds na het eten nog even naar het strand heen en weer fietsen? Nou, ik dus. Ik vind dat allemaal leuk. En ik neem de slapeloze nachten, de verbrande rode konen en de klotsende oksels voor lief. Maar sommige mensen die blijven maar klagen, steunen en zuchten. Over die vreselijke zomerhitte. Tegen al deze mensen wil ik zeggen: Houd je kop. Want als het regent is het ook niet goed.
Oké, dat was het. Ik ben weer rustig. En eigenlijk klaag ik hier in dit stukje dus zelf ook, over die mensen die klagen. Want klagen dat doen we allemaal. Omdat dat soms gewoon lekker is. Laten we dan afspreken dat we het niet te vaak doen?
Tekst: Aukje Wouters
Beeld: Unsplash stock photos