stukjes enzo

Dag lieve oma.

Dapper. Eerlijk. Sterk. Slim. Gevat. Betrokken. Lief. Grappig. Eigenwijs. IJverig. Allemaal woorden die u passen. Mijn oma, mijn lieve oma Els. Mijn oma uit Boxmeer. Vandaag namen we afscheid van u. Een lang en mooi leven, dat heeft u geleefd. Niet altijd makkelijk, maar u droeg alles in uw leven met trots en kracht. Met 1920 als bouwjaar – bijna een eeuw geleden – maakte u als klein meisje de overstroming van de Maas in 1926 mee en als jonge vrouw De Tweede Wereldoorlog. U werkte in een tijd dat vrijwel geen één vrouw werkte: samen met uw tante als verloskundige door het land van Maas en Waal. Op de fiets overal naartoe om kleine wonders op de wereld te helpen. Samen met uw grote liefde kreeg u 7 kinderen en wat was u gelukkig met hem. Kilo’s aardappels om te schillen, bergen sokken om te breien en zeven karakters om in het gareel te houden, naar school te laten gaan en netjes op te voeden. Veel te jong overleed uw geliefde man en beste vriend. Tot uw laatste dag heeft u hem gemist en lief gehad. U was geen weduwe maar ‘echtgenote van’ en dat heeft u altijd zo benoemd. ‘Ik hoef geen andere man want ik heb al een man alleen is hij dood’.  Ik hoop zo dat u na 45 jaar weer ergens samen mag zijn.

‘Wat moet dat moet’, ‘niet zeuren maar poetsen’, ‘het leven gaat verder’ en ‘zal ik zelf weten’ zijn uitspraken die bij u passen. Het befaamde ‘schenk me eens een glaasje in’, en tegen anderen over mij: ‘Laat die meid toch!’ of op een feestje na middernacht toen u al ver in de tachtig was: ‘Naar bed? Ik wil nog helemaal niet naar bed, wat moet ik daar doen? Niks aan hoor in je uppie, en bovendien gaan in bed de meeste mensen dood.’

Bij hevig liefdesverdriet zei u me eens: ‘Kind, als ik kon zou ik het verdriet een stukje van je overnemen’. Om vervolgens het lief bedoelde: ‘Het gaat nooit helemaal over, maar het slijt écht’ en het minder subtiele: ‘Ach Auk, er zijn meer mannen dan kerktorens’ eruit te gooien.

Zeer betrokken, nooit een verjaardag vergeten, en dat met 7 kinderen, 13 kleinkinderen en 11 achterkleinkinderen. Modern, eerlijk, met de tijd mee, vond niets gek, niet snel oordelend, behulpzaam naar minder bedeelden. Altijd bezig: borduren, handwerken, prachtige brei- en haakwerken maken en in uw jongere jaren kilometers lange fietstochten. Aspergediners in de lente en tulbanden bakken vlak voor kerst. Als u kwam logeren waren mijn broertjes en ik als kinderen door het dolle heen want we wisten: zakken zoete spek in uw reistas, urenlang voorlezen, knuffelen, laat naar bed en de krulspelden in combinatie met ‘oma zonder tanden’ waren ’s ochtends een hilarische attractie. U was altijd dankbaar en blij. Met tekeningen, kaarten, bezoekjes, de ramen die we lapten, een afwasje dat we deden, een bloem in een vaas of een voederbolletje voor in het vogelhuisje in uw tuin.

U gaf me het gevoel dat ik alles kon wat ik wilde. Vanaf de zijlijn moedigde u aan en brandde u tientallen, honderden kaarsjes voor moeilijke momenten in het leven van uw dierbaren, plus alle reizen per vliegtuig die we maakten, natuurlijk. U was trots toen ik de Amstel Gold Race reed en sowieso was u trots op alles wat uw kinderen, klein- en achterkleinkinderen deden.

Maar weet u oma? Eigenlijk ben ik trots. Een trotse kleindochter. Trots om u wel dertig jaar lang als oma gekend te mogen hebben.

En nu is het voorbij. En dat is gek. Maar het is goed zo. Het is mooi geweest. Rust zacht lieve oma.

Voor altijd een liefdevolle herinnering.

B829775A-0467-4F88-9F07-1EABBAAECD4714459140-6421-463E-844B-66688C554CCE C1A02131-C293-4ECD-AD5B-6CDE4CC068B5BE0F9F09-71DF-4AED-9ECB-15B09566BFDF

You Might Also Like