Dit jaar had ik het geluk om het grootste gedeelte van de saaiste, natste en treurigste maand van het jaar – november – te spenderen in het mooiste land ter wereld: Zuid-Afrika. En vandaag deel ik een eetverslag van een lunch in mijn favoriete restaurant in Stellenbosch (Zuid-Afrika dus) met je.

Mijn lievelingsplek voor lunch in Stellenbosch is dus, zonder enige twijfel, restaurant Overture. Gelegen op het idyllische wijndomein van Hidden Valley, met uitzicht over de wijnstokken, olijf- en citroenbomen. Deze vallei, ook het thuis van onder andere Rust & Vrede, Uva Mira, Peter Falke en Ernie Els, is wat mij betreft de mooiste vallei van de Kaapse Wijnlanden. Ja, nóg mooier dan mijn geliefde Franschhoek vallei. Het komt door de glooiing van de heuvels, de kleuren, de ligging, het groen gecombineerd met het terracotta rode zandsteen. En dus door Hidden Valley: dé plek om te zijn voor lunch.

Sinds 2011 kom ik zeker 3 tot 4 keer per jaar bij Overture, voor een speciale gelegenheid of ‘gewoon’, omdat ik zin heb om uitzonderlijk lekker te eten. Bertus Basson, de chef, heeft me nog nooit teleurgesteld en ik raad dit adresje dan ook ten zeerste aan als je dan toch in de buurt bent. Het is ook nog eens heel betaalbaar. Ja, écht! In de vorm van een fotoverslag deel ik hier meer met je van mijn meest recente bezoek aan Overture, dat plaatsvond op donderdag 9 november.

Kaapse vonkel en amuses

We, Lotte en ik, arriveerde op een stralende, warme dag in de Zuid-Afrikaanse lente door met een glas bubbels (Hidden Valley Brut – 80 Rand voor een glas) te beginnen. Er werden meteen een scala aan hapjes op tafel gezet, kijk – daar houd ik van. De mondvermaakjes kenden stuk voor stuk een eigen Zuid-Afrikaans thema.
Het hapje dat je hierboven ziet heet ‘Bo-Kaap corner shop’: in de Bo-Kaap – je weet wel: die wijk in Kaapstad tegen Signal Hill aangebouwd met die gekleurde huisjes – wordt gekookt met Cape Malay invloeden. Veel bewoners hebben een moslim achtergrond of kennen hun roots in India of andere landen waar met ‘Malay’, ofwel curry-kruiden gekookt wordt. Op elke hoek van de straat vind je eenvoudige kraampjes met waar je bijvoorbeeld samoosas kunt kopen: een soort hartig deegflapje gevuld met garnaal, kip, eend of rund met de lekkerste curry smaken erdoor. Als toerist denk je misschien: ‘Niet doen, lokaal iets op straat eten, daar word ik ziek van’, maar schijn bedriegt en doe het wel want je weet niet wat je jezelf anders ontziet. En bovendien wordt het gefrituurd dus die bacteriën gaan toch wel dood. Het hapje ‘Bo-Kaap corner shop’ van Overture bestond uit krokante kikkererwten, en hake (een witvis) kroketjes, beiden in een curry jasje, met daarnaast een uien mayonaise. Super lekker, zo een licht vettig hapje bij een droog mousserend aperitief.
Het volgende hapje heet ‘A visit to Prieska with a Opsit Kers’: een bezoek aan Prieska met een Opzit-kaars. Prieska is een dorpje in de Noord-Kaap, niet ver van de Oranjerivier en niet ver van de grens met Namibië. Er is een traditie dat Afrikaanse vaders tijdens de eerste ontmoeting met hun potentiële nieuwe schoonzoon een kaars aansteken. Als deze opgebrand is, is de tijd van de arme jongen om, en moet hij het huis van het meisje dat hij leuk vindt verlaten. Chef Bertus Basson – misschien zelf ooit op deze manier getraumatiseerd? – speelt leuk in op deze traditie door een van zijn amuses de “Opsit Kers” te laten zijn. De bediening stak aan tafel een kaars aan en liep weg. Ze zeiden verder niets, maar lachten er geheimzinnig bij. Nu zijn Lotte en ik allebei niet van gisteren en werken we beiden in restaurants, dus wij dachten al: dat kun je vast uiteindelijk eten. En jawel hoor, toen het ‘kaarsvet’ gesmolten was, vertelde de bediening dat het eigenlijk gesmolten rundervet was, met krokante biltong stukjes erin. Zálig. Denk aan de allerlekkerste stolsels die overblijven in de pan, na het bakken van een biefstuk in de roomboter. En dan nog beter. Dat is dit. Lekker met een stukje versgebakken brood om in te dippen. Wat een leuk en origineel idee.
Het volgende mondvermaakje heet ‘Spring’: een gerookte kaas ‘spoom’, met daarop krokante uitjes en een velouté van asperge en doperwt. Lekker fris!
Van links naar rechts: ‘a visit to Prieska with a Opsit Kers’, ‘Spekkie in the garden’, ‘Olive tree’, en ‘Spring’. En in het midden wat heerlijk vers brood. ‘Spekkie in the garden’ is overigens een rilette van varken, met daarop een poeder van boerenkool en een mini groentetuintje met onder andere bospeen en radijs. Dit was heerlijk, ik ben sowieso dol op rilette. De olijvenboom is een paté van olijven met daarbij salie en gerookte olijven. Ik vond de olijven een beetje té gerookt, mega heftig van smaak. Verder vond ik alle hapjes zalig, en met name van de Opsit Kers was ik zeer gecharmeerd.

Het voorspel

Na de hapjes kozen we allebei voor het driegangen lunch menu (510 Rand per persoon), waaruit je een keuze kunt maken uit 2 voorgerechten, 3 hoofdgerechten en 3 desserts. Je kunt ook kiezen voor het Tasting Menu (6 gangen, 735 Rand), maar dat vonden we voor lunch een beetje too much. Bovendien vind ik het altijd jammer als ik een gerecht lekker vind als het in 1 hap op is, dus besloten we voor drie iets grotere gerechten te gaan.

Na onze mondvermaakjes is het dus tijd voor de voorgerechten. Lotte koos voor ‘Breekwater: West Coast flavours, cucumber, yuzu en avocado’. Smaken en structuren van de West Kust van Zuid-Afrika – denk: vis, bokking, oesters, mosselen, en dan met dungesneden komkommer en yuzu. Lotte vond het heel lekker!
Ik ging voor de ‘Edwern-Heim asparagus, smoked pork loin, spinach en apple’ – een plaatje op het bord en absoluut een zalig gerecht. We dronken allebei een glas Hidden Valley Sauvignon Blanc uit 2016 (65 Rand voor een karaf van 250 ml). De Zuid-Afrikaanse Sauvignon Blancs vind ik persoonlijk niet onderdoen voor een Sancerre uit de Loire: fris, mineralig, droog, verfrissend. Echt top. Je moet ze overigens jong drinken, de Sauvignon Blancs uit Zuid-Afrika. Persoonlijk vind ik ze na een paar jaar liggen vaak niet meer lekker. Ze verliezen dan hun frisse karakter.

De hoofdspijs

Na de voorgerechtjes is het tijd voor het echte werk: ons hoofdgerecht. Ik koos voor ‘Miso glazed hake, Jamestown greens, bolkom en onion dashi’, een heerlijk gerecht. De vis mooi krokant van buiten, zacht van binnen, ziltig van de miso, de groenten hoog op smaak en de bokkom (een soort Zuid-Afrikaanse spiering) en de dashi (een Japanse basisbouillon) met ui maakten het gerecht spannend.

Lotte koos voor de ‘Dry aged beef, monkey gland glaze, cauliflower puree, barbecue celeriac and thyme sauce’. Is het geen plaatje? Het vlees was botermals en de smaken van knolselderij, bloemkool en de monkey gland glaze (een chutney-en-tomaat-achtige saus) waren super, aldus Lotte.

Erbij werden deze Moutonshoek aardappels met zoete mosterd dressing en bosui geserveerd. Oh, en die waren me toch lekker! Ik verdenk Bertus Basson er stiekem van dat hij ze in ganzenvet bakt. Moddervet, gaat zo húp naar je kransslagader, maar mijn god was was dit lekker.
We dronken de Hidden Valley Hidden Gems 2015, dit is een cuvée van 50% Cabernet Sauvignon, 30% Petit Verdot en ca. 20% Merlot. Een Bordeaux stijl wijn dus, en mijn lievelings. Tonen van rood fruit, chocola, tabak en een specerijen wisselen elkaar af. Zachte tannines en ondanks de jonge leeftijd al heel rijp. Ik hou ervan. Een karaf van 250 ml kost 110 Rand.

Zoete verleiding

En toen was het tijd voor zoet! Na het hoofdgerecht kregen we als het ware een soort pre-dessert: Op een plateautje met witte steentjes, aarde en een heus aardbeienplantje, stond ook een glaasje met schaafijs, en daarin twee ijslolly’s van jawel, verrassing: aardbei. Verfrissend en heel smaakvol, dat natuurlijke zoet van een zomerkoninkje.

Dit dessert-geweld hierboven is natuurlijk een soufflé. Dat dat niet makkelijk is te maken, en vaak instort voor het aan tafel komt, weet menig hobby-kok. Deze was top: luchtig, goed gaar, en hoog op smaak. Dit dessert heette ‘Boerentroos soufflé, Cremora and Ideal milk ice cream’. Typisch Zuid-Afrikaanse smaken, met een soort butterscotch en gecondenseerde melk.
Lotte koos voor ‘Fruit & Custard: flavours of passionfruit, vanilla and pear’. Ook heel lekker, met caramel toffee.
Een koffietje voor we de de eethemel weer verlieten. Oh, de rekening? We rekende (inclusief fooi) 1500 Rand af. Dus 750 Rand per persoon, inclusief wijn, water, koffie, aperitief, wat – met de huidige koers – neerkomt op 46 euro per persoon. Voor een culinaire top lunch. Kijk, daar kun je nog eens voor uit eten.

Eat Out top 10

Bertus Basson’s Overture restaurant staat al jaren stabiel in de top 10 van de beste restaurants in Zuid-Afrika. Ik was het daar al jaren mee eens, en mede door het geweldige uitzicht én de heerlijke wijnen van landgoed Hidden Valley, is dit adres een dikke vette aanrader. Doordat Basson door de jaren heen nóg meer is gaan doen met zijn Zuid-Afrikaanse roots en invloeden in zijn gerechten – hij wil de mensen echt een verhaal vertellen met zijn menu – ben ik zijn keuken en zijn stijl nog meer gaan waarderen. Puur eten, niet teveel liflafjes, de smaak staat voorop. Het was een geweldig leuke middag samen met Lotte, en ik kan niet wachten om hier weer terug te komen. Reserveren? Dat kan hier, via de website.

*Het schrijven van dit artikel over Overture restaurant in Stellenbosch was mijn eigen idee. Ik ben niet uitgenodigd of gesponsord. Alle foto’s zijn van mij, gemaakt met een Canon EOS M camera. 

Wil je me volgen?

Klik dan hier voor mijn Instagram account en hier voor mijn Facebook pagina.