De dagen worden korter, de winter is in aantocht. Wanneer ik dit schrijf, tikt de regen tegen de ramen en ondanks de kaarsen die branden, het wollen dekentje over mijn schoot en het glas wijn dat voor mijn neus staat, is het niet heel knus hier.
Ik ben alleen. Waar ik het in de zomer heerlijk vond om van strand naar stadskade en van spontane nachtborrel naar openluchtconcert te fladderen, vind ik ‘vrijgezel zijn’ met het oog op de komende tijd een minder opbeurende gedachte.
Regeren is vooruitzien, dus met Een Lange Donkere Winter die op de stoep staat, was ik maar vast begonnen met daten. Aan mijn oplettende, trouwe lezers: Inderdaad, ik had me voorgenomen me nooit en te nimmer te verlagen tot Tinder, The Inner Circle en andere dubieuze datings-gedoetjes. Dat was niet aan mij besteed, schreef ik al eens eerder. Helaas tikt de klok door en ben ik inmiddels met mijn 31 lentes niet meer een jong graskaasje, maar meer een gevalletje licht belegen. Afijn, daten dus. Leuk, spannend, zou je denken. Ja, toch? Ik zal je direct van je romantische wolk aftrappen: daten is niét leuk. En ook niet spannend. Daten is gewoon kut. Ik kan er niet meer van maken. Waarom? Heb je even…
1. Tijd
Het bijhouden van datings-apps kost zeeën van tijd. Dat swipen van links en dan weer rechts, het inhoudsloze gebabbel in de chat en de afweging van gaan we wél of gaan we niét wat drinken. Ik weet niet hoe de meeste mensen met een fulltime baan, huishouden en sociaal leven het doen, maar ik vind daten een tijdrovende onderneming. Of klink ik nu wel erg onromantisch? (Oui)
2. Onzekerheid
Zit er mascara op mijn kin? Zie je die paar grijze haren zitten in het zonlicht en vindt hij mijn verhalen wel interessant genoeg? Maakt deze broek mijn heupen niet heel breed en vindt hij me niet dom omdat ik geen universiteit heb gedaan? Daten kan behoorlijk onzeker maken. Persoonlijk word ik er een stuk onhandiger, lacheriger, meer verlegen en minder gevat van dan ik eigenlijk ben. Blegh.
3. Spontaan, wat is dat?
Wat ik ook irritant vind aan daten is dat het per definitie niet spontaan is. Het is een vooraf geplande date met iemand die je niet of nauwelijks kent. Hoe stugger en onnatuurlijker kun je het maken? Wanneer je iemand in het normale leven tegenkomt, heb je tijd om een poosje de kat uit de boom te kijken. Kom je er gaandeweg achter dat meneer vaak van die groene stukjes tussen zijn tanden heeft, stomme grapjes maakt en geen kranten leest omdat ‘hem dat zo verdrietig stemt’, dan hoef je zonder ongemakkelijke gesprekken alleen maar een AFGEKEURD stempel in je hoofd te maken en kun je hem voortaan als vriend, collega of vage kennis beschouwen. Met daten is dat niet zo. Er komt altijd een moment dat je moet aangeven of het een go or no go is.
4. Frustratie
Hebben we nu wel of niet wat afgesproken morgen? Waarom is het zo dat wanneer we allebei onze drukke agenda’s trekken de eerst mogelijke date pas over 12 dagen kan plaatsvinden? (zucht) Waarom leest hij mijn bericht niet, kleurt het vinkje niet blauw terwijl hij wel gewoon online is? Waarom komt hij niet met een plan, een idee, een voorstel? Het is toch een vent, of meer een zak hooi? Het is om gefrustreerd van te raken…..
5. Irritatie
De deur in je gezicht dicht laten vallen. Niet voor je opstaan wanneer je aankomt in een bar of restaurant en hij er al is. Maar ook: het niet lusten van simpele dingen als kaas, olijven, koffie en vis. Liever een colaatje bestellen dan een glas wijn. Zeuren dat de muziek te hard staat of dat een stoel niet lekker zit. Eten met alleen zijn vork in zijn rechterhand, zijn neus hard snuiten en het brood op tafel niet breken maar wrikkend snijden met een bot mes. Of het allerergst: onaardig zijn tegen andere mensen in de buurt of bedienend personeel. Ik bedoel: hoé dan? Hoe kán zoiets? Ik weet dat ik tamelijk verwend ben geweest in het verleden met mannen die wél weten hoe het heurt. Maar dat er dus blijkbaar meer mannen loslopen die echt geen benul hebben, baart me zorgen. Waar moet het heen met jullie normen en waarden, mannen?
6. Verbazing
Dat je na drie best wel leuke dates met een best wel leuke man een bericht krijgt dat hij verwacht dat er bij date numéro vier wel iets gebeurt in de trant van zoenen en doktertje spelen, want dat het anders voor hem niet echt de moeite is hiermee door te gaan. Ehm, wát? Jawohl, echt gebeurd. Niets aan verzonnen. Dan knipper je wel even met je ogen van verbazing. Je begrijpt dat desbetreffende idioot een heel kort en duidelijk bericht van ondergetekende ontving gevolgd door directe blokkering van nummer en verwijdering van ieder mogelijk profiel op iedere mogelijke plek in mijn bestaan. Dat zijn piemel er maar pijnlijk mag afvriezen deze winter. Adieu.
7. Verwachtingen
Helaas ben ik zo’n persoon die hoge verwachtingen heeft. Ik ben in het verleden tot in den treuren verwend, verrast, gepamperd, geholpen en als een prinses op handen gedragen. Altijd is er oprechte interesse in me getoond, en niet alleen als ik mooi zat te wezen in een café maar ook wanneer er verhuisd of geklust moest worden, ik een zenuwinzinking, stress of griep had, of gewoon chagrijnig was. Ik verwacht eerlijk gezegd van een ieder manspersoon, mocht deze dan ook maar een beetje geïnteresseerd zijn, dat hij zijn best doet voor me. Het is graag of niet. En iedereen die nu denkt dat ik een egoïstische diva ben: dat ben ik niet. Zelf zou ik hem ook in iedere situatie proberen te steunen en helpen. Dat doe je namelijk – als het goed is en voelt – voor elkaar.
8. Hij snapt het niet
Hij is saai, niet attent, lui, ruikt niet lekker, toont geen interesse, heeft niks te melden, vergeet dingen die je hem al eerder vertelde (‘Ja, ik heb nog steeds twee broers, net als een week geleden. Niets aan veranderd. Gek hè’), is een ramp in bed, wordt continue gebeld (en neemt altijd op). Hij snapt je niet, voelt je niet aan, doet zijn best niet, is niet bijster intelligent, stuurt apps vol spelfouten, is onhandig, kan niet plannen, komt te laat, begrijpt niet wat je vertelt of belangrijk vindt, is een hork of misschien valt hij gewoon niet op je. Prima. Kan allemaal. Maar val mij er niet mee lastig.
9. Slecht nieuws gesprekken
Met een redelijk kritisch persoon als ik ben je dus redelijk de lul als het op daten aankomt. En ikzelf ben dat eigenlijk ook, want ik moet ze steeds de bons geven. Vaak weet je toch al na 1 minuut of het wel of niet wat kan worden. Op het hoogtepunt van mijn date-leed moest ik in één week tijd drie slecht nieuws gesprekken voeren, niet leuk vond ik dat. Ik vind dat dan toch weer een soort van zielig. Gevolg: ik ben er de hele dag van van slag, voel me oprecht rot en vervloek mezelf om het hele date-gebeuren.
10. Negatieve energie
Dat onrustige gevoel, dat je continue op jacht moet, die berichtjes over en weer, de onzekerheid, het twijfelen en tot slot: het afwijzen. Ik vind het vreselijk. Zoveel negatieve energie, kost het me. Veel meer dan dat het me plezier oplevert. Nee, dan maar weer afwachten tot de prins in real life voorbijkomt. Of dat je hem eigenlijk stiekem al jaren kent voordat de vonk overspringt. Zoiets. Ik wil het. Net als in de film. En dat stomme gedate daar ben ik mee gestopt. Lekker rustig.
Beeld: Nathan Dumlao via Unsplash
Tekst: Aukje Wouters
